RE-AKCJE 5

Sylwia Solak (tekst)

Wydział Malarstwa

Angelika Głowacka (praca)

Wydział Malarstwa

on i ona, praca z cyklu portrety niepamięci II
kolaż, papier, szkło, sklejka, akryl
dwa obiekty: 12,5 x 12,5 x 10cm

No i tak świetnie całował! Na promenadzie… Moment, moment, to chyba jednak w parku było. Na kawie? Nie skądże, wino piliśmy. Jakie? To akurat proste, zazwyczaj domowe.
I kurtkę miał z takiej pięknej rudej skóry. Pamiętam pewnie dlatego, że akurat szukałam kozaków w takim odcieniu. Rozmawialiśmy wiele razy, zazwyczaj kilka godzin, wciągały

nas dyskusje. Zaraz, zaraz tylko jak on miał na imię?

“On” i “ona” kuszą formą. Gładka tafla naszych wspomnień czasem odbije światło.

Błysk flesza. Jedną myśl powiększy, drugą pominie. Prace Bronki uświadamiają mi,

jak niewiele pamiętam o osobach, które kiedyś były całym moim światem.

Regularność, estetyczność formy i zamknięcie w sześcianie podkreślają spokój pracy.

Ciszę wspomnień. Kiedy oddalamy się od obiektów, obrazy ulegają zamgleniu i wpadają

w abstrakcje. Pozostają kształty, linie, przebłysk uśmiechu babci. Z boku szkło przywodzi na myśl soczewkę. Mikroskop, lornetka, oko. (Nie)przypadkowo wykrojone fragmenty zdjęć. Powiększenie. Przy szkle odległość nie ma znaczenia, myśli biegną światłowodami bez znaczącego osłabienia. Odległość wspomnień od obiektu nie ma znaczenia dla klarowności myśli. Zabawne jest, że prace, które mają charakter bardzo prywatny, w rzeczywistości powstają ze znalezionych na targach staroci zdjęć. Wyrzuconych, zapomnianych, celowo zepchniętych w niepamięć. Obcy ludzie wydają się bardzo bliscy. O proszę, to na pewno jest nos Pawła z podstawówki, który powiedział, że królik zapamiętuje niebezpieczeństwo tylko jednym okiem, to z drugiej strony można go wystraszyć.

Zaraz, o czym to była mowa?