RE-AKCJE 5

Weronika Szymańska (tekst)
Międzywydziałowy Instytut Nauk o Sztuce
Animacja Kultury

Laura Adel (praca)

Wydział Grafiki

OFF

wideo

muzyka Michał Radkiewicz

Off - niekomercyjna działalność artystyczna, źródło: Słownik Języka Polskiego.

Powyższa definicja wprowadza w zagadnienie offu, lecz nie wyjaśnia wątpliwości wiążących się ze współczesną działalnością artystyczną. Czy większość wystawianych obecnie wytworów sztuki ma jedynie zapewnić zysk autorom, a jeżeli przynosi dochód, czy wtedy - jako komercyjna – sztuka owa nie może aspirować do rangi arcydzieła?

Niszowość jak i undergroundowa maniera stały się popularne oraz pożądane, przez co,

jak się wydaje, tracą na oryginalnym wyrazie. Owe niepokoje zostały idealnie zobrazowane w dwuminutowym wideo Laury Adel odnosząc się do tego zagadnienia tak w formie,

jak i w treści.

Nieskazitelna biel ekranu jest wrażliwa na bodźce i przygotowana do działań malarskich, które, w agresywnym montażu, tworzą pozornie beznarracyjny ciąg wydarzeń. Jednakże wrażenie chaosu działa na poziomie emocjonalnym: stopniowanie frustracji i zagubienia jednocześnie wyżera i rozpuszcza percepcję widza. Powierzchnię kadru wypełniają plamy tuszu, które nakładają się, nawarstwiają, zapętlają, również momentami wycofują, aż do osiągnięcia neutralnej bieli. Uzupełnia je, skomponowana na potrzeby wideo, muzyka, będąca swoistym negatywem dźwięku. Dysonans melodyczny wraz z wibrującym charakterem obrazu dopełniają się.

Rozedrgane kadry wideo konsekwentnie wizualizują zagadnienie wyobcowania.

Autorka, lepiej niż ktokolwiek inny, zobrazowała również dylemat płaszczyzny kadru i jego rozkładu.

Dekonstrukcje rzeczywistości oddaje przeżarty filtrem kwasu obraz filmu. Odbiorca zagłębia się w dysocjację kształtów, które płynnie rozpraszają się na ekranie, lecz wydrapany tytułowy OFF/off wzmaga i poczucie dyskomfortu u widza. Prezentowany film ma charakter ambiwalentny. Ukazuje symetrię roztworu wody z tuszem po chwili dekomponując ją przygniatającym offem okolonym licznymi krakelurami w neurotycznym montażu. Migotliwość, mimo swej agresji, nadaje narracji rytm i oddech. Zwraca na siebie uwagę, pobudza, lecz nie przytłacza jak dłuższe ujęcia owego symetrycznego roztworu. Prowizoryczna nienarracyjność ujęta została w kompozycję klamrową dzięki rozjaśnieniu ekranu. Biel wprowadza widza w tej impresji, równocześnie, niczym powidok owej audiowizualnej interpretacji zagadnienia off, wypełnia kadr w końcowych sekundach.

Intrygująca jest całość jak i poszczególne elementy wideo, które odseparowane
i autonomiczne również nabierają wyrazu i siły przekazu. Obojętnie, czy wydzielone
z kontekstu zostaną zdjęcia, ujęcia, słowa czy muzyka są one wyraziste, a zestawione razem tworzą wideo silnie osadzone w kulturze alternatywnej. Film pozostawia widza zafrapowanego zmuszając go do redefinicji samego pojęcia offu.