RE-AKCJE 5

Paulina Brelińska (tekst)

Wydział Edukacji Artystycznej

Krystian Daszkowski (praca)

Wydział Komunikacji Multimedialnej

Rumunia 1996

album fotograficzny, czarno białe fotografie

notatki artysty (24,5 x 29 cm)

Widziałem obrazy, które nigdy nie powstały

wideo, 00:02:50

Album fotograficzny Rumunia 1996 oraz wideo Widziałem obrazy, które nigdy nie powstały

autorstwa Krystiana Daszkowskiego to prace, które początkowo mogą kojarzyć się

z rodzinnymi pamiątkami tworzonymi na własny użytek. Są one jednak przede wszystkim urzeczywistnieniem lęków, snów oraz marzeń ich autora. Ten nietypowy cykl mówi wiele

o samym artyście, który nie boi się opowiadać rodzinnych historii czy też sięgać po archiwalne materiały.

W albumie Rumunia 1996 Krystian starannie opisał historię z przeszłości. Czarno białe fotografie znajdujące się wewnątrz książki dokumentują podróż autostopem do Rumunii

w 1996 roku.

W rzeczywistości wycieczka niespełna ośmioletniego artysty, na którą zabrał go jego ojciec nigdy się nie odbyła. Twórca wykorzystał zdjęcia znalezione na mapach przeglądarki Google, odpowiednio je skadrował i upozorował ich stary wygląd. Dołączył do nich również notatki przypominające charakterem pisma i treścią dziecięce komentarze: Tata powiedział do mnie żebym spakował wszystkie najważniejsze rzeczy do walizki. Nie mówił po co, ani gdzie się wybieramy, dodał tylko żebym spakował ze sobą aparat. Zamazane twarze osób pojawiających się na zdjęciach jednocześnie chronią ich prywatność jak i podkreślają zawodność ludzkiej pamięci, która uniemożliwia często zapamiętanie istotnych faktów.

O ile w albumie Rumunia 1996 ukryta została zabawna intryga, tyle w wideo Widziałem obrazy, które nigdy nie powstały pojawia się niepokój. Fragmenty rodzinnych filmów zestawia on z wideo odtwarzającym jego senne wizje. Artysta poszukuje w ciemności za pomocą latarki swoich bliskich, którzy jak sam mówi powinni znajdować się na kocu.Niestety rzeczywistość jest inna. Wszystko [z czasem] się zmienia, a osoba poszukująca zostaje sama ze sobą, trzymając tylko i wyłącznie latarkę. Dwa kontrastujące ze sobą materiały filmowe obrazują niepewność artysty związaną z opuszczeniem rodzinnego domu, do którego pragnie on powrócić. Dziecięce zabawy odtworzone zostają w zwolnionym tempie. Silnie odznaczają się one na tle czarnego obrazu, z którego wyłania się chwilami niewyraźny kształt kraciastego koca, klatki schodowej czy też drogi. Pod koniec filmu bohater chwyta rąbek materiału, jakby chciał upewnić się czy to co widzi jest zgodne z rzeczywistością. Czynność ta podkreśla senny charakter wideo świadczy o powolnym procesie wybudzania

i powrotu do codzienności. Moment układania życia po swojemu wiąże się z powrotami do znanych z przeszłości przyzwyczajeń. Dają one poczucie bezpieczeństwa oraz tworzą niepodważalne fundamenty funkcjonowania. Zarówno album jak i wideo Krystiana Daszkowskiego wskazują na to jak ważne są te powroty dla tworzenia własnej i artystycznej osobowości.